آغازترین پایان؛ وقتی قرار است دست به قلم ببریم و سخن را با( نبش قبر تهی از سرشار) شروع کنم نمی خواهم بر نگفته هایم تاسف بخورم ، ازروزی که شروع به نوشتن کردم با واژاه( به من چه) بیگانه شدم .
بنده نه ادیبم ، نه مفسرم و نه کارشناس فقط از آنجا که خود را مسئول می دانم ناچارم انتقاد کنم و باور دارم که بجای منتقد بنده را مغرض و نوشته ها را عناد می خوانند
دراین شهر هزار چهره مطلق را درانجه می دانم که بگویم ، نه آنجه مطلوبش را به من القا کنند .
اگر می خواهیم کلاه سر خود نذاریم بی تردید همه می دانیم تمام نوسانات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی ، یک جامعه به میزان فرهنگ آن جامعه تعلق دارد و این یعنی ترویج فرهنگ خودکیشی- خود ماتی – یا به عبارت ساده تر همرنگ شدک با جامعه
یتبم خانه ی ما/ کیش از سه جهت
اقایان قیمت هر تابلو چنده؟ ما شدیم مایه خنده آیا نگاهی به تابلوهای زنگ زده شهر نموده اید گویا دوستان کلا در شهرداری مَشغولند گرفتار رتق وفتق امورند
خدمت شما عرض کنم چند روز پیش حالا چگونه گویا یه مسافری سراغ قلعه فلک افلاک را می گرفت کمی تعجب برانگیز بود اما خوب بنده خدا گذرش به اینجا و هوس دیدن قلعه را کرده بوددر حالی خانم محترم در صد متری قلعه قرار داشت نگاهی به دوربرکرد ، از کنار بنده گذر کرد و به کاسب پیری همسن قلعه نظر کرد ؛ سوال کرد حاج اقا قلعه کجاست ؟ حاج آقا فرمودش ولا…..چند تا قلعه داریم تا کدومش رو بخوای حالا ربطش به بنده بفرما ارزش ما چنده؟ نگاه عاقل اندر سفیه خانم به بنده خودش شد دچار خنده و گویا از دیدن این همه قلعه حذر کرد حال ما باید یقه شهرداری را بگیرم یا میراث فرهنگی که دوستان فقط در هنگام نوروز به رنگ آمیزی ونقاشی علاقه پیدا می کنند.البته فعلا جناب حسن پور دغدغه های کلانی دارد که آزاد سازی حریم قلعه و ثبت جهانی، پادگان ۰۷ اندکی ایشان را از برخی مسائل مبرا می سازد (البته در صورت اقدامی عاجل )اما بدون شک بی عرضه ترین اداره و گروههای وابسته به آنان در استان اولش ( ش ) دارد
معرکه/ شلم شوربا
دیروز درحال عبور از خیابان یکی درحالی که نعره می زد نفس کش می طلبید خلاصه معرکه بودیک عده ای از متخصصان می گفتند تاثیر مواد محرکه است( با نیرو محرکه قزوین اشتباه نشود) نفس کش می طلبید بنده خدا خواستمش بگویمش قلچماق جان اینجا همه نفس می کشند مشکلی نداری( دوست داشت هنجار بشکند )بنده خدا البته به این نتیجه رسیدم یکی درد نداشت به خود سوزن می زد فریاد می کشید
نمی دانم هر چند وفت که گذرم به ادارات یا کلا درون جامعه می افتد کلی سوژه در ذهنم بوجود می آید سوژهایی که بیشتر برای ما مایه خنده است اما ریشه در بی فرهگی بیشتر ما دلرد
البته ناگفته نماند این که ما به چیزی بخندیم که واقعا مایه تمسخر قوم خودمان شود خود بیشتر باعث عذاب است میگویند خبرنگار عددی است که باید گوش اعداد را بپیچاند وگرنه( صفر) است ما به عنوان کسانی که ادعای فرهنگی بودن و فرهیخته را داریم مسلما بیشترین تاثیر را بر فرهنگ این شهر می گذاریم
به طور یقین می دانیم فرهنگ مانند آمپول نیست که ان را تزریق کرد همه ما مسولیم رفتار ما در کنار مردم، توجه به چیزهای ساده و بی اهمیت، همچون بستن کمربندایمنی ، رعایت نوبت در صف توجه به چراغ عابر پیاده ، نحوه صحبت کردن و رعایت حقوق دیگران همه از عواملی هستند گرچه شاید در ظاهر به چشم نیایداما در بلند مدت یقین داشته باشید در آینده همه با آن هماهنگ می شوند ، بالا خره هر چیزی را باید از جایی شروع کرد
وپایان خدمت همشهریان عزیز :شما را به جان عزیزتان در داخل خیابان راه نروید هرچند بازوی ستبر شما در پیاده رو محلی از اعراب ندارد حداقل لطف کنید شما در خیابان تردد کنید وزحمت این فرهنگ را بکشید خودروها به پیاده رو هدایت شوند…………فرشید گله داری
