– جناب بیرانوند اتفاقات انقلاب ۲۰۱۴ اوکراین چگونه آتش جنگ را میان این کشور و روسیه روشن کرده است
فوریه ۲۰۱۴ که از راه رسید تمامی اوکراین به یکباره آتش گرفت. نیش دستگاه های جاسوسی آمریکا به تن استقلال قانونی اوکراین نشست و شرایط را بکلی برهم زد. ایجاد وحشت سیاسی – اقتصادی و بازی رسانه های غربی تنش میان مردم و نیروی های پلیس و نظامی دولت اوکراین را بیشتر کرد. دولت وقت نیز با ضعف مدیریتی و افراط در اجرای برخی از قوانین منسوخ گذشته بیشتر به این تنش ها دامن زد. رسانه های غربی دولت وقت را دیکتاتور نشان داده و دولت وقت اوکراین نیز با پیروی از سیاست های غلط این اتهام هارا بیشتر به واقعیت بدل کرد.
در فوریه ۲۰۱۴ برخی از اعضای پارلمان اوکراین به امضای توافقنامه با اتحادیه اروپا رای داده بود. که این رای گیری با دخالت های ( cia ) آمریکا همراه شد. با افشا شدن نقش دستگاه اطلاعات – جاسوسی آمریکا ( cia ) دولت وقت روسیه برای حمایت از مردم روس تبار اوکراین به پارلمان اوکراین هشدار داد تاقرارداد نامبرده را تا زمان مشخص شدن شرایط سیاسی اوکراین امضا نکند. رسانه های غربی دولت روسیه را به دخالت در امور اوکراین متهم کرده و اعتراضات در کی یف را آغاز کردند. این اعتراضات ماه‌ها ادامه یافت و معترضان به مرور خواستار استعفای یانوکوویچ و دولت آزارف شدند. معترضان با آنچه به عنوان فساد گسترده دولتی و سوء استفاده از قدرت، نفوذ الیگارش‌ها، خشونت پلیس، و نقض حقوق بشر در اوکراین می‌دیدند، به مخالفت برخاستند. قوانین اشتباه سرکوبگرانه ضد معترضان و رسانه های آمریکا و انگلیسی باعث برانگیختن خشم بیشتری شد. معترضان در طول «قیام میدان» در میدان استقلال واقع در مرکز کی‌یف یک اردوگاه اعتراضی بزرگ و سنگربندی شده ایجاد کردند. دولت شتاب زده با پیروی از اشتباهات رهبران دیکتاتور برای نجات خود فشار بر معترضان، مطبوعات و رسانه های داخلی را ببشتر کرد. که این امر شرایط خیابان های پایتخت را به حد انفجار رساند.
در ژانویه و فوریه ۲۰۱۴، درگیری بین معترضان و پلیس ضد شورش ویژه برکوت منجر به کشته شدن ۱۰۸ معترض و ۱۳ افسر پلیس و مجروح شدن بسیاری دیگر شد. اخبار درگیری ها از سوی بنگاه های رسانه ای بلوک غرب بیش از واقعیت مخابره می شد که این مسئله باعث احساسی شدن مردم اوکراین و بدتر شدن شرایط در پایتخت شد. شدیدترین درگیری‌ها بین معترضان پلیس در خیابان ” هروشفسکی “، در ۱۹ تا ۲۲ ژانویه رخ داد و نخستین تلفات اعتراضات از این منطقه مخابره شد. به دنبال آن معترضان ساختمان‌های دولتی را در سراسر کشور اشغال کردند در نهایت دولت آزارف استعفا داد. در ۲۱ فوریه، توافقنامه‌ای بین رئیس‌جمهور یانوکوویچ و رهبران اپوزیسیون پارلمانی امضا شد که در آن به تشکیل دولت وحدت ملی موقت، اصلاح قانون اساسی و انتخابات زودهنگام اشاره شده بود. روز بعد، پلیس از مرکز کی‌یف که بیشتر آن تحت کنترل معترضان قرار داشت، عقب‌نشینی کرد. یانوکوویچ همان شب کی‌یف را به سوی استان های شرقی ترک کرد. در ۲۲ فوریه، رادا (پارلمان اوکراین) با ۳۲۸ رای موافق در برابر ۰ رای مخالف (از مجموع ۴۵۰ نماینده رادا) به برکناری یانوکوویچ از سمت ریاست جمهوری رای داد. (۷۲٫۸٪ از اعضای پارلمان).
رای گیری از سوی یانوکوویچ غیرقانونی اعلام شد. او اعتقاد داشت که عوامل ( cia ) در این رای گیری دخالت داشته و با بازی رسانه ای مردم را فریب داده اند. هرچند که وی اشتباهات بسیاری در ماه های آخر حکومت داشت و بیشتر به دخالت های دولت های بلوک غرب دامن می زد. یانوکوویچ پس از رسیدن به لوهانسک و دونتسک با مردم روس تبار متحد شد و از دولت روسیه درخواست کمک کرد. شرایط در استان های شرقی همانند پایتخت بدتر شد. مردم روس تبار خواستار برگزاری انتخابات آزاد و رسیدن به حق قانونی خود بودند که از سوی دولت جدید اوکراین با مخالفت و سرکوب مواجه شدند. حال دولت مرکزی اوکراین اشتباهات ” یانوکوویچ ” را تکرار می کرد و قصد به سرکوب مردم روس تبار مناطق شرق و جنوب اوکراین گرفت. دولت موقت به رهبری ” آرسنی یاتسنیوک “، توافقنامه همکاری با اتحادیه اروپا را امضاء کرد و “برکوت” را منحل کرد. پترو پوروشنکو پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۴ (۵۴٫۷ درصد از آرا در دور اول) رئیس‌جمهور شد. دولت جدید اصلاحات سال ۲۰۰۴ در قانون اساسی اوکراین را که در سال ۲۰۱۰ با عنوان تضاد با قانون اساسی لغو شده بود، احیا کرد و به پاکسازی گسترده ادارات دولتی از کارمندانی که طرفدار حکومت قبلی بودند، پرداخت.
