طلاق ، کابوس کودکان!
دنیای کودکان، دنیایی رویایی ؛ است که درآن همواره پدر ومادرها موجوداتی نظیر سوپرمن وبتمن هستند. مادران نیز در دوران رویایی کودکان،از خصوصیت ویژه ای برخوردارند.
وقتی والدین به این نتیجه برسند که یکدیگر را دوست ندارند وبیش ازاین نمی توانند با هم زندگی کنند و زندگی مشترک آنها با درگیری های کلامی،فیزیکی و طولانی ویا طلاق همراه باشد ،کودکان از این مسله بیشترین آسیب را می بینند.
سالانه میلیون ها کودک در دنیا به دلیل طلاق والدین شان غصه دار می شوند،اگر چه ممکن است تصور کنیم که دستیابی به شادی وجلب رضایت دوباره کودک امکانپذیر است، ولی واقعیت با توجه به روحیه منحصر به فرد کودک چنین نیست ونمی شود.
در آمریکا تقریبا ۳۰ دصد از کودکان فقط با یکی از والدین و به خصوص با مادر زندگی می کنند. ۶۱ درصد افرادتا هجده سالگی،در یک مقطع زمانی فقط با یکی از والدین زندگی کرده اند.سن کودک درزمان طلاق والدین بسیار مهم است. ولی معمولا در تمامی گروه های سنی، پس از طلاق انواع اختلال رفتاری وهیجانی خواهیم داشت.
حدود یک سوم کودکان طلاق دچار ضربه روحی شدید و دیر پا می شوند.معمولا به ۳ تا ۵ سال نیاز است که کودک با شرایط انطباق پیدا کند.
بیشتر این افراد وقت مفید خودرا خارج خانه سپری می کنند و خودکشی دربین این افراد هم امری رایج است.
شاید بهتری راهکار برای جلوگیری والدین از ابتلا ی فرزندانشان به چنین مشکلاتی توجه بیشتر به انها وتعامل وگذشت بیشتر در رفتار خودشان باشد واگر به واقع فرزندشان برایشان مهم است، می توانند اندکی طلاق را به تاخیر بیا ندازند مدتی تحمل کنند تا شاید با گذشت زمان مشکلشان حل شو د وفرزندشان اسیر چنین معضلاتی نشود هر چند به رغم کلیه توصیه ها طلاق دربعضی موارد اجتناب ناپذیر است و راهی باقی نمی ماند ودرآخر تنها ثمره چنین زندگی یک کودک طلاق است با تمام مشکلات ومعضلات ذکر شده……….
