باز نشسته ها ” را دریابید

ا

کارکنان سازمان‌ ؛ ارزشمندترین دارایی و سرمایه آن محسوب می‌شوند که با صرف هزینه زیاد؛ ما آنها را جذب و استخدام میکنیم. کارکنان ما با خود؛ جوانی؛ مدرک تحصیلی؛ شوق و انگیزه؛ تخصص و… را به سازمان می‌آورند و در مقابل؛ سازمان موظف و مکلف به پشتیبانی؛ حمایت و تامین نیازهای مادی و معنوی آنان است. کارکنان بعد از فراز و نشیب‌های فراوان و تجربه های تلخ و شیرین محیط کار؛ بعد از ۳۰ سال بازنشسته شده و اغلب وقتی از سازمان جدا می‌شوند انگار نبوده اند که نبوده اند و متاسفانه آنچنان به فراموشی سپرده شده و مورد بی مهری قرار می‌گیرند که چیزی نمی‌گذرد دچار فرسودگی زودرس؛ مریضی و مرگ و میر می‌شوند.
کشورهای پیشرفته و سازمان‌های بالغ و رشد یافته؛ قدر بازنشسته های خود را دانسته و برای آنها عزت و احترام فراوانی قائل هستند. سازمانهای عاقل و بالغ؛ مکان مناسب و آبرومندانه ای برای بازنشسته ها درست می‌کنند و از آنان خواهش می‌کنند که در طول هفته چند روزی را برای انتقال تجربیات به جوان‌ترها و سوال و جواب و مشاوره دادن به سازمان و ارائه راه حل و… در اتاق مربوطه حاضر شوند؛ بطوریکه جوان‌ترها اغلب حسرت می‌خورند که چه امکانات خوب و چه عزت و احترامی سازمان برای بازنشسته ها قائل است و چه بسا جایگاه و احترامی که برای بازنشسته ها متصور و فراهم است برای شاغلان نباشد؟!؟ . سازمانهای عاقل و بالغ مزایا و امکانات و تسهیلات و داشته های خود را برای بازنشسته ها بیشتر در نظر می‌گیرند چرا که معتقدند بازنشسته ها معمولا دارای عروس و داماد و نوه و عائله بیشتری هستند و خرج و مخارجشان بیشتر است؛ فلذا نیازمند توجه و حمایت بیشتری نیز می‌باشند. سازمانهای بالغ و دانا؛ بازنشسته ها را گنجینه ای ارزشمند قلمداد می‌کنند که می‌بایست از تجربه و تخصص و دانش و بینش آنها به نحو احسن بهره مند شد. بازنشسته ها را باری بر دوش سازمان نمی‌دانند بلکه آنها را یک یار و فرصت ناب مشاوره ای می‌دانند. در مقابل؛ سازمانهای ذلیل؛ ضعیف؛ ناکارآمد و تنگ نظر ؛ بازنشسته های خود را فراموش کرده و آنها را بلامصرف و تاریخ گذشته تلقی می‌کنند و بخاطر همین است که اتاق و دفتر کانون بازنشستگان؛ کنار پارکینگ؛ آبدارخانه؛ انبار و تاسیسات و… است؟!؟!
بازنشسته ها ؛ عمری را با شرافت و مظلومیت و سختی‌های فراوان محیط کار و… گذرانده اند و حال که بازنشسته می‌شوند باید اداره روابط عمومی و اداره رفاه و… با برگزاری جشن‌ها و جشنواره های فرهنگی ورزشی شاد ؛ امکانات و تسهیلاتی را برای نشاط و سرزندگی و استراحت و تفریح آنها فراهم نمایند. تاکید می‌شود که نباید بازنشسته ها را مورد بی مهری قرار داد و نباید آنها را به فراموشخانه تاریخ سپرد. این بزرگترین خسارت و خیانت به سرمایه انسانی و منابع انسانی هر سازمان و کشور است. بازنشسته ها را دریابید. عزت و احترام کنید و از تجربه آنان استفاده کنید و بهترین اتاقهای سازمان را با امکانات عالی و آبرومندانه در اختیارشان بگذارید تا دچار خمودگی و افسردگی و مرگ زود هنگام نشوند. آنها همچنان عضوی محترم و عزیز از خانواده ما هستند و تمام نشده اند؟!؟!.

حسن خسروی