اختصاصی طلوع افلاک
عاشورا در تاریخ اگر ماند و کربلا نامی در نامها شد بی تردید مرهون زنانی بود که در کاروان اسرا بعد از واقعه روز دهم محرم سال۶۱ از آن روایت کردند و از تحریفش جلوگیری کردند بعلاوه در چندین مقطع حضرت زینب محافظ جان امام شدند…
روز یازدهم محرم امام سجاد(ع) کنار گودال قتلگاه سوار بر شتر بود و به بدن پاره پاره پدر نگاه می‌کرد. حضرت زینب(س) دید الان است که روح از بدن مبارک آن حضرت خارج شود، نزد فرزند برادر آمد و صدا زد:
مالی اراک تجود بنفسک یا بقیه جدی و ابی و اخوتی .
ای یادگار جد،؛ پدر و برادرم چه شده چرا خودت را هلاک می‌کنی؟ سپس حضرت را تسلیت داد و حدیث ام‌ایمن را برای امام سجاد(ع) خواند…
در جای دیگر حضرت زینب(س) در مجلس ابن زیاد از امام سجاد (ع) حمایت و پشتیبانی کرد. وقتی در مجلس ابن زیاد وی دستور قتل امام سجاد(ع) را صادر کرد، زینب برادرزاده اش را در آغوش گرفت و گفت: اى ابن زیاد، آنچه کردى بس است آیا از خون ما سیراب نشدى و آیا کسى از ما باقى گذاشتى؟
حضرت فرمودند من تو را به خدا سوگند مى‌دهم اگر بخواهى او را بکشى، مرا هم با او بکش...در مقتل حضرت علی اکبر هم حضرت زینب خودش را به بالین برادر زاده اش رساند که بعضی مورخین میگویند اگر ایشان نمیامد آنقدر داغ علی اکبر برای سیدالشهداء سنگین بود که شاید حضرت بر بالین علی اکبر جان میداد…علاوه بر حفظ جان امام و پرستاری از بیمار کربلا حضرت وظیفه حفاظت و سرپرستی بقیه اسرا و اطفال را هم داشتند.
حضرت از همان عصر عاشورا به دستور امام سجاد(ع) مامور شد زنان و کودکان آواره را در خیمه‌ای جمع کند.
سعی و تلاش زینب(س) در محافظت از اسرا به حدی بود که به لقب امنیة الله.. ملقب شد چرا که اسرا امانت‌هایی بودند، که به دست آن حضرت سپرده شده بودند.
حضرت زینب(ع) در مجلس یزید اجازه نداد فاطمه دختر امام حسین(ع) را به کنیزی ببرند و با جدیت جلوی این کار را گرفت.
امام سجاد(ع) در این سفر در همه امور با زینب مشورت می‌کرد، چرا که زینب را غمگسار اسیران وپرستار یتیمان می دانست.
به این جمله از شهید مطهری(ره)دقت کنید.
تاریخ کربلا یک تاریخ و حادثه مذکر و مونث است. حادثه‌ای که مرد و زن هر دو در آن نقش دارند؛ ولی مرد در مدار خودش و زن در مدار خودش.
روایت گری هایی بی امان حضرت و ام کلثوم و حضرت رباب در مجلس یزید از کربلا تا کوفه و شام و مدینه اگر نبود کربلا در کربلا مانده بود..
حضرت زینب در قیام کربلا به فهماندند که اسلام دین تقدس گرایی و زبانی نیست پس علما و روحانیون و مبلغان دینی نباید مردم را با در جهل و بی سوادی از منویات اصیل دین و قیام کربلا قرار بدهند.
باید دین خدا و مناسک آن را آنطور که هست به مردم یاد بدهند حتی اگر مردم بعد از یادگیری بی توجه باشند و یا روی برگردانند.
یاسر نظری چگنی
