کاش خُرمشهرِ دل‌هایمان را آزاد کنیم

شهری که درآمد و شد کهکشانی از ستاره های خون آلود،شهری که پیروزی را معنا کرد و استقامت را تفسیر و چه زیباست علی رغم همه ی بی مهری ها هنوز هم میل بودن دارد خرمشهر! امیدوار مثل اوان جنگ،چرا که این جا هنوز جنگ به پایان نرسیده است.
فرزندان بی ادعای میهن،از جای جای این سرزمین،رفتند تاخرمشهر،خرمشهر بماند ، خلیج فارس،خلیج فارس بماند و ایران ، ایران بماند.اما رنج دل مامردم ایران را، تنهاخداونددادگر میداند،چرا که سالهاست بیننده آن هستیم که چگونه پاره تن ایران،که برای باز پسگیری و آزادی اش، گلهای باغ وجودمان پر پر شده و هنوز رنگ خرمی به خود ندیده است.
امروز،برای هرانسان عدالت خواه و ایران دوست،یک روز ملی ست و برای نسل هایی که تجربه تلخ جنگ راداشتند، شاید سوم خردادسال ۱۳۶۱ ، کم از نوروز نبوده و نخواهدبود.پس همه با هم می سراییم:
بگویید این جمله در گوش باد،چو ایران نباشد تن من مباد.
یاد سوم خرداد و فرزندان فداکار میهن ، گرامی باد.