یکی از دردهای مزمن نظام آموزشی ما ؛ عدم رابطه مناسب و اصولی میان دانشگاه و صنعت( تئوری و عمل ) است. دانش آموز ما در هنرستان دروس فنی حرفه ای را می‌خوانند اما بدلیل کمبود شدید وسایل و تجهیزات الکترونیکی ؛ مکانیکی و آزمایشگاهی نمی‌توانند آنچنان که باید و شاید ارتباط تنگاتنگی با دنیای صنعتی بیرون از محل تحصیل برقرار نمایند و این باعث سرخوردگی و خستگی و فقدان اثربخشی و بهره وری لازم و کافی برای فارغ التحصیلان رشته های فنی و حرفه ای ما شده است به حدی که مثلا وقتی فارغ التحصیلان رشته مکانیک یا ساختمان و… وارد بازار کار می‌شوند متوجه فاصله زیاد میان هست ها و بایدها می‌شوند و این امر بسیار دردناک است.؟!؟ یکی از راهکارهای پیشنهادی این است که در طرح اسقاط خودروهای فرسوده وزارت صمت و سازمان‌های ذیربط ؛ خودروهای اسقاطی را که بعضی از وسایل و قطعات آنها قابل استفاده و مناسب آموزش است را به هنرستانها و دانشکده های فنی سراسر کشور اهداء کنند تا لااقل از این منظر جبران مافات شود. همچنین پیشنهاد می‌شود که به عنوان مشوق مالیاتی؛ شرکت‌های خودروساز و وارد کنندگان خودرو تعدادی از خودروهای نو و جدید خود را به دانشکده های فنی و هنرستانها اهداء نمایند تا دانش آموزان و دانشجویان عزیز ما با موتور و تجهیزات و لوازم و آپشنهای جدید خودروها آشنا شده و هنگام استخدام در شرکت‌ها با خودرو و وسایل مکانیکی و الکتریکی و… ناآشنا و بیگانه نباشند. در هر حال؛ کمیسیون آموزش و صنعت مجلس شورای اسلامی نیز می‌توانند در این خصوص گامهای مثبتی بردارند.
حسن خسروی.
