پررنگ ولی بی رنگ در فوتبال ایران

امروزه تیم‌های درجه یک باشگاهی و ملی فوتبال دنیا از مربیانی با مدرک مربیگری بدنسازی که دارای تحصیلات تکمیلی رشته دکترای فیزیولوژی ورزش هستند، استفاده میکنند.
رکن اصلی آمادگی چهارگانه که شامل آمادگی جسماتی، تکنیکی، تاکتیکی و روانی است را آمادگی جسمانی تشکیل می دهند، بنابراین، تیم‌های مطرح فوتبال دنیا با دانستن این مهم برای پیش گرفتن از تیم‌های رقیب دانشمندان علم ورزش را به استخدام خود درآورده تا با حداکثر توانایی خود وارد مسابقات شوند. سرمربیان درجه یک فوتبال دنیا زمان زیادی از وقت تمرین را به این مربیان واگذار می‌کنند، با این دانش که می‌دانند فوتبال امروز فشرده تر، درگیرانه تر و با میزان دوندگی بالاتری اجرا می شود، پس راز موفقیت در نبردهای و دوئلهای سخت داشتن آمادگی جسمانی بالاست. در واقع پشت پرده موفقیت سرمربیان بزرگ یک یا گروهی از مربیان بدنساز خبره است. در حقیقت می‌توان گفت این مربیان سایه سرمربی هستند، در دنیا فوتبال بی رنگ هستند و ممکن است کسانی که در بطن و حاشیه فوتبال هستند آنها را نشناسند ولی در واقع پررنگ و نمایان هستند و نتايج موفقیت آمیز سرمربیان بزرگ به عملکرد مربیان بدنساز وابسته است. آنها هستند که سرمربیان را در مسیر قهرمانی قرار می دهند و آنها هستند که دنیا را مجذوب فوتبال سریع توام با تفکر و خلاقیت کرده اند. البته رسیدن به دانش یک بدنساز حرفه ای کار ساده ای نیست، زیرا که نداشتن دانش کافی و بعضا استفاده از مربیان تجربی بجای دانشمندان علم ورزش زمینه ساز بیشترین آسیب در بازیکنان فوتبال خواهیم بود. همانطوری که امروز در فوتبال باشگاهی ایران شاهد هستیم آسیب رباط صلیبی، پارگی مینیسک پا، کشیدگی های مکرر کشاله و همسترینگ به صورت فراوانی شیوع پیدا کرده اند، این همان دانش کم مربیان بدنساز است که باعث این آسیب‌ها شده است‌. در حقیقت سپردن تیم به مربیان کم دانش تجربی که با گذراندن یک یا دو کلاس آمادگی جسمانی و بدنسازی وارد این حیطه شده اند، دیوانگی کامل است، چرا که مربیان بدنساز ساختار تیمی شما را شکل می دهند، یعنی با به اوج رساندن آمادگی بازیکنان و تیم در طول فصل به عهد بدنسازان است. پس باید از مربیانی استفاده کرد که در ابتدای امر دارای مدرک تحصیلی تربیت بدنی و فیزیولوژی ورزش باشند چون دانش پایه علم بدنسازی از تربیت بدنی و فیزیولوژی ورزش به دست می آید و در مرحله بعد مربیان باید کلاس های مربیگری را سپری کرده و در انتها زمینه کار و فعالیت را در تیم‌های رده های پایه و رده های پایین‌تر داشته باشند تا به مرحله نخبگی در این علم برسند.
هر کسی که علاقه به دانش بدنسازی فوتبال دارد نمی تواند یک مربی درجه یک شود چون حتما باید پایه اصلی آن یعنی علم تربیت بدنی و فیزیولوژی ورزش را داشته باشند وگرنه استفاده از مربیانی با مدرک تحصیلی دیگر یعنی اینکه شانس آسیب به بازیکنان را بالا برده و همچنین رسیدن به اوج عملکرد در حاله ای از ابهام قرار می گیرد. بنابراین، مدیران و سرمربیان بایستی معقولانه انتخاب کنند و از مربیان با دانش علم تربیت بدنی در زمینه بدنسازی فوتبال استفاده کنند تا شانس موفقیت خود و تیم را بالا برده و چیزی را به قضا و قدر نسپارد.
راز موفقیت دانش و تجربه در کنار پشتکار و تفکر است