! اینجا دیگر باران هم نمی بارد

ای‌کاش انسان‌تر باشیم؛
اینجا دیگر باران هم نمی‌بارد!
فرشید گله‌داری
نویسنده و خبرنگار
یادش بخیر، در همین ایام در سال‌های نچندان دور، چه مواردی در زندگی‌مان وجود داشت که اصلا به چشممان هم نمی‌آمد اما اکنون باتوجه به شرایطِ بحرانی کنونی، درمی‌یابیم که چه چیزهایی داشتیم و قدر ندانستیم!
در گذشته رفاقت‌ها واقعی بود، هر کس که ادعای داشتن رفیق داشت، آن را با دنیا هم عوض نمی‌کرد، گرچه اگر معضل کرونا را هم فاکتور بگیریم، بدون تعارف، حتی بدون کرونا هم در جامعه ما نه رفاقتی وجود داشت، نه صله‌رحم و نه حتی احترام به بزرگتر و…
با ورود به عصر دیجیتال، همه چیز رنگ عوض کرد و زندگیِ ما، رنگ و بویی دیگر گرفت، حتی در هم‌نشینی‌های خانوادگی الان هم، دیگر به جای صحبت کردن، پیر و جوان، بزرگ و کوچک سر در تلفن همراه خود دارند و مشخص نیست، با وضعیت موجود، شرایط آیندگان چه خواهد شد.
در این مدت به کرات درباره فقر، اعتیاد، تورم، طلاق، کرونا، گرانی مسکن و خیلی دیگر از معضلات جامعه نوشته‌ایم، اما شاید نوشته های ما حتی یک درصد هم در بهتر شدن شرایط تاثیری نداشته بعضی مواقع واقعا به این نتیجه می‌رسم که از این نوشتن بی‌حاصل چه سود؟
در اینکه اکنون کرونا باعث شده است، بسیاری از رفت‌وآمدها که به نظر نگارنده، قبل از این هم چندان پررنگ نبود، محدود شود شکی نیست اما با تمام این تفاصیل، کرونا علی‌رغم تمام مصائبش به ما آموخت که  انسان باشیم و قدر یکدیگر را بیشتر بدانیم، زیرا شاید فردایی نباشد!
در آخر باید گفت اینجا دیگر باران نخواهد بارید، دیگر هیچوقت به آن دوران گذشته و پر از مهر محبت و رفاقت‌های خالص برنخواهیم گشت، فقط امید ما بر این است شاید با ریشه‌کن شدن معضلات اجتماعی موجود، انسان‌تر باشیم!