به لطف استانداری لرستان هر هفته یک جلسه با حضور مدیران یک ارگان یا سازمان دولتی برگزار می‌شود تا پاسخگوی سوالات اصحاب رسانه باشند و به نوعی شفاف‌سازی صورت پذیرد.
نکته‌ای که دراین نشست‌ها مشهود است، صرفاً حضور فیزیکی برخی دوستان است که در نهایت جلسه فوق هیچ‌گونه خروجی ندارد!
در این جلسات صرفا مدیر به عملکرد خویش می‌پردازد و ببشتر دوستان هم بدون کوچک‌ترین تحقیقی یا سوالی آن را کپی و در گروه‌ها و نشریات انتشار می‌دهند.
این هفته در ابتدا جناب آزادی، مدیر رسانه‌ای استاندار ضمن اعلام هدف از این نشست‌ها اظهار داشت: این نشست‌ها به منظور شفاف‌سازی و پاسخگویی مدیران صورت می‌گیرد و در پایان طی جنشواره‌ای به افرادی که تحلیل مناسبی از جلسات داشته‌اند تجلیل خواهد شد!
برادر عزیز کدام تحلیل! ما که طوطی‌وار گفته‌های مدیران را انتشار می‌دهیم و عملاً مسئول رزومه‌سازی برای مدیران و روابط عمومی‌ها شده‌ایم، کدام سوال فلان همکار ما به درستی پاسخ داده می‌شود که ما مطالبه‌گر باشیم؟ از تمامی دوستان سوال دارم چند نفر آنها در سوالات خود به جواب مطلوب رسیده‌اند؟ آیا مدیران چیزی جز آمار و ارقام که معلوم نیست از کجا می‌آید و اصلا درست و یا غلط است، چیز دیگری می‌گویند؟
از دیگر مشکلات این نشست‌ها رعایت کسوت، است که دوستان با توجه به شناخت و درک درست سوالات بی‌شماری دارند که این نکته باعث می‌شود سایر خبرنگاران نقش مانکن را بازی کنند، آیا بهتر نیست هر کسی یک سوال اختصاصی بپرسد تا هم وقت به سایر عزیزان برسد و هم دیگران از این مناظره ها استفاده کنند.
در این چند نشست گذشته بدون شک‌‌هیج دستاورد و خروجی نبوده جز رزومه‌سازی برای روابط عمومی‌ها و مدیران که خود جای تاسف دارد.
در جایی که قرار است خبرنگاران چشم بینا، گوش شنوا و صدای مردم باشند آیا این عملکرد در شان همکاران رسانه است؟ چرا مدیر فلان ادلره در مقابل مستندات همکار ما پاسخی ندارد و فقط به خنده و حرفه‌ای خود می‌پردازد ما همه صم و بکم هستیم؟ چرا مستندات بحق همکار خود را تیتر نمی‌کنیم و یا چرا همکار عزیزی که بحق موضوع و بحث اصلی و خواسته مردم را در پاسخگویی به یک کم‌کاری مطرح می‌کند پس از رسیدن به هدف شخصی خود بی‌خیال آن می شود؟
جناب آزادی عزیز با این گونه نشست‌ها که هیچ گونه خروجی خاصی ندارند بدون شک هیچ قدمی رو به جلو برداشته نخواهد شد، مگر رزومه‌سازی برای مدیران و روابط عمومی‌های ناتوان و بها دادن به افراد خنثی جهت گرفتن اگهی و رپرتاژ و برخی هم جهت رسیدن به اهداف شخصی…
در این مقوله خواهش بنده از همکاران عزیز خود این است که ما وامدار هیچ‌کس نیستیم و عقد اخوت با هیچ‌کس هم نبسته‌ایم پس بهتر است به جای منافع شخصی خود، پیگیر مطالبات عمومی باشیم تا شاید دردی از دردهای بی‌شمار این مردم حل شود و ذکر یک سوال چرا در نشست‌ها دوستان این قدر محافظه‌کار هستند؟ مثلاً در نشست علوم پزشگی کسی سوالات بحق استاد مرادی را بولد نکرد؟ چرا کسی خواسته‌های بحق جناب رستمی را بولد نمی‌کند؟ واقعا معیار ارزش ما چیست؟ آیا ما باید سخنان جناب رئیس را بولد می‌کردیم یا برخورد زشت و عدم پاسخگویی مدیر مربوط را؟
در پایان این مطلب یاد مناظره معروف(تقوا) یا (تخصص) افتادم و این که چه بسیار افرادی اکنون وجود دارند که برخلاف گفته شهید چمران علیرغم نداشتن تخصص به واسطه تدین ظاهری داری پست و منصب هستند و افراد متخصص هم کماکان در پی گشودن راهی با سوی تقوا…
در این مبحث کافی است نگاهی به اتفاقات ورزش کشور بیندازید تا متوجه عمق فاجعه شوید، مدیرانی از جنس تدین که اصول اولیه مدیریت را نمی‌دانند با مدیریتی به رنگ تدین چنان افتضاحی به بار آورده‌اند که هیچ کس توانایی جمع کردن آن را ندارد…
