حال و روز حرفه روابط عمومی در ایران متاسفانه یا خوشبختانه با عملکرد مثبت یا منفی دولتمردان و سیستم حکمرانی کشور در ارتباط مستقیم است. با روی کار آمدن دولت سیزدهم در یادداشتی متذکر شدم که دولت فقط سال ۱۴۰۱ را فرصت دارد تا توانمندی ؛ تفاوت ؛ عملکرد مثبت خود را به صورت انقلابی و جهادی به مردم اثبات و نشان دهد ؛ زیرا با ورود نمایندگان جدید مجلس پس از انتخابات اسفند ۱۴۰۲ به احتمال زیاد سیستم دولت با چالش‌های جدی با نمایندگان جدید روبرو خواهند شد که خود تحلیل جداگانه ای را می‌طلبد. برخی دولتمردان با چند حرکت نمایشی و همایشی تلاش کردند تا در سال ۱۴۰۱ گامهایی برای تقویت و دیده شدن جایگاه روابط عمومی ها بردارند که از جمله آنها حضور ریاست محترم جمهوری جناب آقای رئیسی در همایش ۲۶ آبان ۱۴۰۱ در سالن اجلاس سران بود. مطالبات اصلی و کلان روابط عمومی ها در آنجا بطور شفاهی و کتبی تقدیم رئیس جمهور محترم شد ؛ اما تسلط و سیطره مباحث داغ اقتصادی و تورمی و… ؛ نگذاشت که خواسته های برحق و زمین مانده اهالی روابط عمومی کشور به حد لازم و کافی به سرمنزل مقصود برسد و ما همچنان در این حسرت به سر می‌بریم.
حقیقت ماجرا آن است که بدلایل نامعلومی؛ چیزی به نام روابط‌عمومی ؛ اساسا دغدغه مدیران ما نیست و تا مادامیکه این مسئله حل و فصل نشود بی‌مهری ها نسبت به روابط عمومی همچنان ادامه خواهد داشت. در سال ۱۴۰۱ دولت همه تستها و آزمون و خطاهای مورد نظر خود را دانسته یا ندانسته در عرصه های مختلف انجام داد و شاید تا حد زیادی به این موضوع نیز پی برده اند که باید به روابط عمومی ها بهاء داده شود. چرا که به اعتقاد نگارنده ؛ روابط عمومی همه چیز سازمان و دار و ندار هر سازمان است. برای یک شروع طوفانی و اثر گذار؛ دولت بایستی برای ۲۷ اردیبهشت روز ملی روابط عمومی و ارتباطات سنگ تمام گذاشته و با ارائه دستاورد و یا سندی جامع و مانع ؛ مطالبات برحق این عرصه را ادای دین و ابلاغ و اجرایی نماید.
مجددا تاکید می‌شود که دولت محترم موارد ذیل را بطور عاجل و آجل عملیاتی نماید :
۱- تشکیلات و ساختار سازمانی روابط عمومی ها بطور کاملا مستقل و در بالاترین سطح سازمانی و در سطح معاون وزیر؛ معاون استاندار و یا معاون ریاست سازمان در کنار مقامات ذیربط دستگاه ها باشند.
۲ – روابط‌عمومی ها دارای ردیف بودجه شفاف؛ مستقل و لازم و کافی باشند.
۳ – روابط عمومی ها امکان جذب و بکارگیری بهترین کارشناسان؛ متخصصان؛ نخبگان و کارآفرینان این عرصه را داشته باشند.
۴ – روابط‌عمومی ها به جهت الزامات کاری و فعالیت ۲۴ ساعته همراه با استرس و اضطراب و فشار بسیار زیاد روحی روانی؛ به عنوان مشاغل سخت و زیان آور شناخته شده و از مزایای قانونی آن بهره‌مند شوند.
۵ – روابط عمومی ها به ابزار و تجهیزات و امکانات روز مربوطه به اندازه لازم و کافی مجهز شوند.
۶ – بسترهای فنی و مخابراتی لازم برای امکان همراهی با مقوله هوش مصنوعی و توسعه دولت الکترونیک با دسترسی سریع ؛ ارزان و بدون مزاحمت برای روابط عمومی ها فراهم شود.
۷ – روابط عمومی ها می‌بایست صرفا بر اساس تخصص و حرفه ای گرایی اداره و مدیریت شوند و هرگونه نگاه جناحی و سلیقه ای و شخصی از آنها دور باشد.
۸ – می‌بایست تمام ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل دستگاه‌ها و سازمان‌ها به گونه ای یکپارچه در اختیار روابط عمومی ها قرار داده شده تا آنها وظایف خود را با همراهی و همکاری نهادهای مدنی؛ انجمنها و تشکل‌های غیر دولتی در خصوص انجام درست مسئولیت اجتماعی؛ آموزش حقوق شهروندی؛ تقویت و ارتقاء سرمایه اجتماعی ادا نمایند.
حسن خسروی.
