از انسان ماشینی کلاسیک‌ها و دیدگاه‌های مبتنی بر زمان سنجی و کارسنجی فردریک وینسلو تیلور ( پدر مدیریت علمی) بیش از ۱۰۰ سال می‌گذرد.
از آن زمان تاکنون ؛ انسان به عنوان یکی از فاکتورهای مهم تولید و صنعت و خدمات ؛ شاهد تیترهایی تحت عنوان نیروی انسانی ؛ منابع انسانی و در سال‌های اخیر سرمایه انسانی بوده و عنوان می‌شود که انسان در سازمان ؛ یک سرمایه است.
با گسترش فناوری‌های نوین ارتباطی و تغییرات پرسرعت تکنولوژیکی؛ درحال حاضر دیگر صحبت از نیروی انسانی و منابع انسانی و سرمایه انسانی به نظرمیرسدکه محلی از اعراب نداشته باشد.
جغرافیای مدیریت منابع انسانی با ورود به سال ۲۰۲۲ میلادی نیازمند پوست اندازی سریع و تغییر نگرش‌ها در این خصوص است چرا که می‌بایست حقیقتا ” فراجهانی ” باشیم. ساخت سریال پرطرفدار مرد شش میلیون دلاری در دهه هفتاد میلادی و بعدها تولید فیلم‌های فضایی و جنگ ستارگان و در سه دهه اخیر موضوع دهکده جهانی مارشال مک لوهان و… همگی این بشارت و انذار را می‌دهند که دیگر کره زمین گنجایش لازم و کافی را برای خیلی از چیزها شاید ندارد. باید سازمان‌ها نیز متحول شده و فراجهانی شوند. شاید در نگاه اول برای برخی غم انگیز و نگران کننده باشد ولی فکر کنید واقعا ما امروزه باید هنوز هم واحد کارگزینی داشته باشیم؟ آیا هنوز هم باید برای استخدام آگهی و آزمون بگذاریم؟ آیا هنوز هم باید همه صبح بیایند و به ردیف کارت حضور غیاب بزنند؟ آیا هنوز هم باید گزارش چهار رنگ گلاسه عملکرد چاپ کرد؟ بهتر است مدیران سازمان‌ها در جهت همسویی با متاورس به سرعت ساز وکارهای لازم و کافی را طراحی؛ برنامه ریزی و عملیاتی نمایند که قطعا سرعت تغییر و تحولات به نسبت ۲۰ سال گذشته بسیار سریعتر خواهد بود و آنوقت؛ جاماندگان از این قطار دیگر فرصت جبران مافات را نخواهند داشت. از این رو؛ پیشنهاد می‌شود کارمندان و کارکنان سازمان‌ها را به سرعت از طریق دوره های آموزشی لازم مهیای سازگار شدن با متاورس نمایید. شاید این جمله قدیمی که می‌گفت : جهانی فکر کنیم ؛ منطقه ای عمل کنیم ؛ باید به این شکل به روز رسانی شود که : کهکشانی فکر کنیم و فراجهانی زندگی کنیم.
بجنبیم که ؛
زود دیر می‌شود……..
حسن خسروی.
